Budowa tygrysa tasmańskiego

Film pokazuje, jak tygrys tasmański wygląda i zachowuje się w niewoli. Tego typu ocena jest jedynie powierzchowną. Chociaż z zewnątrz zwierzę to mogło przypominać zwykłego psa, dokładne badania wykazały, w jak niezwykły sposób ten ssak wykształcił się w trakcie ewolucji: widoczne są pewne podobieństwa do szkieletu psa, ale również istotne różnice; kręgi ogonowe są bardzo długie, więc ogon był niezwykle sztywny. Oglądając szkielety można odnieść wrażenie, że zwierzę to miało niezwykle giętką przednią część ciała: kręgi są tu krótsze i jest ich więcej, a mniej więcej w Polowie długości stają się dłuższe i mniej elastyczne. Gdyby przeciąć tygrysa tasmańskiego na pól, można by odnieść wrażenie, że przód i tyl należą do różnych zwierząt. To niezbity dowód na to, że tygrys tasmański wywodzi się od swych skaczących przodków, kangurów. Budowa przedniej części ciała przypomina psa; jest duża Glowa, z dużą ilością zębów i sporo wiązań mięśni, które utrzymywały łeb na długiej szyi i właśnie ta część ciała służyła do polowania i zabijania ofiar. Tygrys tasmański i pies ewoluowały na przeciwnych krańcach Ziemi, ale ich budowa została przystosowana do tego samego: ścigania i mordowania.
Nie do końca wiadomo już, jak skutecznym drapieżnikiem był tygrys tasmański. Z braku prawidłowych badań z okresu sprzed wyginięcia, nie jest łatwo to stwierdzić. Jednak istnieje pewien torbacz, który może pomóc w rozwiązaniu tej zagadki: to diabeł tasmański. Badania DNA wykazały, że jest jednym z najbliższych żyjących krewnych tygrysa tasmańskiego. Na podstawie obserwacji diabłów tasmańskich można wywnioskować, w jaki sposób tygrys tasmański tropił swoje ofiary.

Tygrys tasmański, w przeciwieństwie do zwykłego wilka, nie należał raczej do szybkobiegaczy. Porównując proporcje szkieletu tygrysa tasmańskiego z kośćcem wilka, stwierdza się, że zwierzę to było raczej podobne do innych drapieżnych torbaczy. Tygrysy tasmańskie miały stosunkowo długą stopę w porównaniu z udem, co oznaczało, że podobnie, jak diabły tasmańskie, nie biegały najszybciej, ale nadrabiały to wytrzymałością, mogły biec bardzo długo. Jako drapieżnik, który poluje samotnie, codziennie przemierzały las w poszukiwaniu ofiar, a paski na ogonie stanowią doskonały kamuflaż. Najchętniej polowały na Male i duże kangury oraz oposy.

Komentarze są zamknięte.


Szukaj
Kategorie
Zwierzaki
    Większość osób kocha zwierzęta lub przynajmniej je toleruje. Zwierzęta są nam potrzebne do życia. Kochamy je a one odwzajemniają nasze uczucia lub zabijamy je dla pokarmu. Wieki temu nauczyliśmy się polować i zabijać dziką zwierzynę, żeby mieć coś do jedzenia. Potem nauczyliśmy się udomawiać zwierzęta, aż doszliśmy do wniosku, że możemy je sami hodować i czerpać wszelkie korzyści z ich istnienia.