Alka olbrzymia
Zredukowane, pletwopodobne skrzydła pozwalały alkom na sprawne poruszanie się w wodzie.Należy pamiętać, że woda ma wielokrotnie większą gęstość, niż powietrze, ale nie można mieć wszystkiego i nurkować aż tak dobrze. W sensie ewolucyjnym było to wielkie poświęcenie ze strony tych ptaków: utrąciły zdolność latania, aby lepiej poruszać się w wodzie. Alki olbrzymie były z pewnością jednymi z najlepszych nurków półkuli północnej. Dzięki temu alka była groźnym podwodnym drapieżnikiem.
Przez dziesięć miesięcy w roku żyły na otwartym morzu, łowiąc młody narybek. Brak konieczności podejmowania walki pod wodą, uczynił je bezbronnymi na lądzie. Na lądzie zachowywały się nieporadnie i same stawały się celem drapieżników. Trzymać się od nich z daleka, to była jedyna ich linia obrony i wcale niełatwa w realizacji. Jaja mogła składać tylko tam, gdzie zdołała wyjść na ląd; nie potrafiła podfrunąć, co znacznie ograniczało ilość dogodnych miejsc. 60 km od Nowej Funlandii, wzdłuż wschodniego wybrzeża Kanady rozciąga się Ławica Nowofundlandzka. To obszar płycizny z drobnymi wysepkami i drobnymi lodowcami. Kiedyś było to siedlisko alk olbrzymich.